Από την Τρίτη 1 Αυγούστου, η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι έδωσε εντολή στο Ιταλικό Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων να σταματήσει να χορηγεί το «κοινωνικό εισόδημα» σε άνεργους και πολίτες με χαμηλό εισόδημα. Το μέτρο είχε υιοθετήσει η πρώτη κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε, τον Μάρτιο του 2019, με στόχο τη στήριξη των φτωχότερων πολιτών της χώρας. Το ποσό αντιστοιχούσε κατά μέσο όρο σε 550 ευρώ τον μήνα.

Η απόφαση ανακοινώθηκε μέσω μέσω μηνύματος sms, μέσα στο σαββατοκύριακο, που είχε αποδέκτες χιλιάδες κινητά τηλέφωνα. Το μέτρο αφορά οικογένειες στις οποίες υπάρχουν πολίτες που θεωρούνται σε θέση να αναζητήσουν μια νέα απασχόληση, ωστόσο η απόφαση προκάλεσε μεγάλη δυσαρέσκεια, κυρίως σε πολλές περιοχές του ιταλικού νότου με υψηλό ποσοστό ανεργίας.

Σε αντικατάστασή του «κοινωνικού εισοδήματος», η κυβέρνηση Μελόνι ενέκρινε ένα νέο μέτρο, το οποίο ονόμασε «εισόδημα κοινωνικής ένταξης» και το οποίο δεν ξεπερνά ετησίως τα 6.000 ευρώ ανά δικαιούχο. Όσοι δεν δικαιούνται να λάβουν το νέο βοήθημα θα μπορούν να κάνουν αίτηση για χορήγηση 350 ευρώ τον μήνα για διάστημα ενός έτους, υπό τον όρο ότι θα παρακολουθεί παράλληλα μαθήματα επαγγελματικής κατάρτισης.

Η κεντροαριστερή αντιπολίτευση και τα Πέντε Αστέρια κατηγορούν την κυβέρνηση Μελόνι ότι, με την κατάργηση του «κοινωνικού εισοδήματος», ουσιαστικά ξεκίνησε «πόλεμο κατά των φτωχότερων πολιτών».

Η Ιταλίδα πρωθυπουργός και τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνησή της απαντούν όμως ότι πρόκειται για μέτρα που δεν μπορούν να μετατραπούν σε μόνιμα βοηθήματα, ιδίως για όποιον μπορεί να προσπαθήσει να επανενταχθεί στην αγορά της εργασίας.

«ΑΠΟΓΝΩΣΗ»

2ος ΧΡΟΝΟΣ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΛΚΜΗΝΗ
Αλκμήνης 12, Αθήνα
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2103428650

Από την Δευτέρα 16 Οκτωβρίου, και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Αλκμήνη, θα παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η παράσταση «ΑΠΟΓΝΩΣΗ» σε σκηνοθεσία Περικλή Μοσχολιδάκη.

Η Θεατρική παράσταση «ΑΠΟΓΝΩΣΗ», βασισμένη στο ομώνυμο Θεατρικό έργο του Περικλή Μοσχολιδάκη, που παίχτηκε στο Θέατρο Αλκμήνη την Άνοιξη από την Εταιρεία Θεάτρου Ρέκτις, θα παιχτεί και πάλι από τον Οκτώβριο λόγω μεγάλης επιτυχίας!

Η «ΑΠΟΓΝΩΣΗ», παίχτηκε σε ένα κατάμεστο από κόσμο Θέατρο σε όλες τις παραστάσεις και συγκέντρωσε όχι μόνο την τεράστια αποδοχή του κοινού αλλά και εξαιρετικές κριτικές!    
Στην εποχή μας η θεματολογία της παράστασης αποκτά μια δραματική επικαιρότητα, καθώς, όλο και πιο συχνά έρχονται στη δημοσιότητα ειδήσεις που μας συγκλονίζουν με την έκταση και με τη βιαιότητα τους, έχοντας, σχεδόν ως αποκλειστικό τους θύμα τις γυναίκες. 

Πέντε μονόλογοι εμπνευσμένοι από την αποτρόπαια, σκληρή καθημερινότητα της Βίας και της Γυναικοκτονίας στηριγμένη στο ύφος του Ποιητικού Ρεαλισμού. 

Η μεγάλη επιτυχία της παράστασης, με ένα θέμα δύσκολο, που συγκλονίζει καρδιές και συνειδήσεις, με το θέμα της Βίας κατά των Γυναικών, ένα κοινωνικό πρόβλημα που γιγαντώνεται καθημερινά, θα συνεχιστεί και τη νέα θεατρική περίοδο, για να μπορέσουν να τη δουν όσο πιο πολλοί άνθρωποι γίνεται, για να δυναμώσουμε το κίνημα ευαισθητοποίησης για ένα τόσο σημαντικό και επίκαιρο πρόβλημα!

Το Θέατρο πρέπει να παίρνει θέση για όλα τα φλέγοντα ζητήματα των καιρών μας, η παράσταση μας είναι μια δυνατή φωνή Διαμαρτυρίας ενάντια στη Βία κι εμείς θα συνεχίσουμε και τη νέα θεατρική περίοδο να Φωνάζουμε Δυνατά, για να ακουστούμε από όλο και περισσότερους πολίτες, κοινωνικούς φορείς και Πολιτεία!

Συντελεστές: 
Συγγραφή κειμένων - Σκηνοθεσία: Περικλής Μοσχολιδάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Εταιρεία Θεάτρου Ρέκτις
Μουσική επιμέλεια: Περικλής Μοσχολιδάκης
Φωτισμοί: Άκης Σαμώλης
Ηχητικά/Dj: Σωτήρης Σωτηρόπουλος
Φωτογράφιση: Σοφία Μανώλη, Σεραφείμ (shareAfilm)
Γραφιστικά: Αιμιλία Μπαλάσκα
Κατασκευή κοστουμιών: Liubovi Accibas
Trailer: Παντελής Πέτρου 
Εγκατάσταση Ήχου: Γιώργος Μητρόπουλος
Τεχνικός Ηλεκτρονικών Συστημάτων: Δημήτρης Βακάκης
Make up artist: Άννα-Μαρία Λιάπη
Κατασκευή Ιστοσελίδας – Υπεύθυνη Social Media: Βίκυ Λεβέντη 
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Παραγωγή: Θεατρική Oμάδα Ρέκτις ΑΜΚΕ

Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης): Φωτεινή Βακάκη, Ιωάννα Νικολάου, Κατερίνα Στρατή, Χριστίνα Αναστασιάδου

Φωνή: Περικλής Μοσχολιδάκης

Πληροφορίες για την παράσταση
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Εισιτήρια:
Γενική είσοδος: 12 ευρώ
Φοιτητικό, άνω των 65, ανέργων: 10 ευρώ
Ατέλεια: 5 ευρώ
Ειδικές τιμές για Σχολεία και Συλλόγους

Προπώληση εισητήριων: Ταμείο του θεάτρου "Αλκμήνη", Τηλεφωνικές κρατήσεις στο 2103428650, Ηλεκτρονικά στο  www.ticketservices.gr  , Link Εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/event/apognosi-2os-xronos-theatro-alkmini/?lang=el
Η παράσταση είνα ακατάλληλη για ανηλίκους κάτων των 16 ετών.

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΡΕΚΤΙΣ

Η Εταιρεία Θεάτρου Ρέκτις ιδρύθηκε από μία ομάδα νέων καλλιτεχνών. Δημιουργήθηκε μέσα από την ανάγκη ύπαρξης μιας αλλιώτικης φωνής στον θεατρικό χώρο, που προσπαθεί να ερμηνεύσει τα βαθύτερα νοήματα ενός ανήσυχου κόσμου.
Μέσα από το έργο μας  προσπαθούμε να δώσουμε φωνή σε όλα εκείνα που παλεύουν να γεννηθούν.
Ορμώμενοι από την πηγαία αγάπη για το θέατρο και την ανάγκη μας για δημιουργία, μεταμορφωνόμαστε...
Μέσα από ποικίλους πειραματισμούς, στρεφόμενοι στον εσώτερο εαυτό μας, αφουγκραζόμαστε τις αγωνίες της νέας γενιάς για έναν καλύτερο κόσμο, για την ισότητα, τον έρωτα, την ελευθερία.
Σε έναν κόσμο που δεν πρέπει να είναι κάνεις μόνος, βαδίζουμε με μετέωρα βήματα, παρατηρώντας τις πιο μύχιες σκέψεις της ανθρώπινης ύπαρξης να παίρνουν μορφή και να ανάβουν τα φώτα της σκηνής...

Με ανοδική πορεία αναμένεται να έχει κινηθεί ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Ιούλιο, όπως προκύπτει από τα προκαταρκτικά στοιχεία της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αντίθετη πορεία αναμένεται να κινηθεί ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη, καθώς εκεί φαίνεται να συνεχίζεται η αργή αποκλιμάκωσή του.

Σύμφωνα με τα προκαταρκτικά στοιχεία της Eurostat, ο εναρμονισμένος στην έρευνα της Ευρωζώνης πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Ιούλιο σημείωσε άνοδο 3,4% σε ετήσια βάση, από το αναθεωρημένο 2,8% τον Ιούνιο, βάζοντας έτσι τέλος στην αποκλιμάκωση που έχει επιδοθεί από το προηγούμενο έτος και συγκεκριμένα από τον Οκτώβριο του 2022. Σε μηνιαία βάση, ο δείκτης υποχώρησε κατά -1%.

Σε επίπεδο Ευρωζώνης, ο πληθωρισμός συνέχισε την καθοδική του πορεία διαμορφούμενος στο 5,3% συγκρινόμενος με τον Ιούλιο του 2022, από 5,5% τον Ιούνιο σε εναρμόνιση με τις εκτιμήσεις, ενώ σε μηνιαία βάση κατέγραψε την ελάχιστη αρνητική μεταβολή της τάξεως του -0,1%.

«ΕΚΑΒΗ»

Καλοκαίρι 2023

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
11 και 12 Αυγούστου

H ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ παρουσιάζει το εμβληματικό έργο του Ευριπίδη «Εκάβη»  στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου την Παρασκευή 11 και το Σάββατο 12 Αυγούστου, σε μετάφραση Ελένης Βαροπούλου και σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη.  Στο ρόλο της Εκάβης η Ελένη Κοκκίδου.

Στην πρώτη – και ιδιαίτερα σκληρή για τους Αθηναίους – περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου (431- 420 π. Χ.) ο Ευριπίδης επιχειρεί να καταγράψει και να δείξει στους συμπολίτες του – και σε όλους τους Έλληνες – την αποκτήνωση του ανθρώπου που μπορεί να προκαλέσει ο πόλεμος.

Εικοσιτέσσερις αιώνες μετά, το διαχρονικό έργο του Ευριπίδη γίνεται επίκαιρο όσο ποτέ. Καθημερινά φτάνουν στις οθόνες μας εικόνες από πολέμους, εικόνες αφόρητης βίας και σπαραγμού από κάθε σημείο του κόσμου. Το παράλογο του πολέμου  μοιάζει να αφορά μόνο αυτούς που το ζουν, για όλους τους άλλους περιορίζεται σε μια στεγνή, εικονική και ακίνδυνη πληροφορία. Θάβεται ανάμεσα σε πλήθος ειδήσεων, αποκόβεται από το βίωμα του πένθους. Εξοικειωνόμαστε έτσι με την εικόνα και την πληροφορία της βίας, εκπαιδευόμαστε στον θάνατο, αλλά ξεμάθαμε να πενθούμε.

Η Εκάβη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη ξεκινά ως πρόσωπο από αυτό το σημείο,  από αυτό που έχουμε ξεχάσει, τον δρόμο του θρήνου. Μαζί της οι γυναίκες, οι αόρατες του πολέμου, μπροστά στο Ακατανόητο που τις σαρώνει και μέσα από το κοινό βίωμα της απώλειας συγκροτούνται ως κοινότητα. Στο πρώτο μέρος του έργου το πένθος, προσωπικό αλλά και συλλογικό, μοιάζει να γεννά τη μεταφυσική του: ζωντανοί και νεκροί βρίσκονται σε διαρκή συνομιλία, ένα αγόρι άταφο ταράζει τον ύπνο της μάνας του, ένα κορίτσι στέκει στο όριο ζωής και θανάτου. Στην Εκάβη τα πάντα συμβαίνουν σε έναν μεταιχμιακό χρόνο, μετά το τέλος του πολέμου. Η βία όμως δεν έχει τελειώσει. Και εκεί ακριβώς, στον χρόνο της μετάβασης, η Εκάβη του πένθους γίνεται η Εκάβη της εκδίκησης, ανοίγοντας μια τολμηρή διαλεκτική με το σήμερα.

Teaser παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=_bTZgwuWMEc

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου
Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη
Σκηνικά/κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική: Νίκος Γαλενιανός
Κίνηση: Χαρά Κότσαλη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Α’ βοηθός σκηνοθέτιδας: Μάγια Κυριαζή
Β’ βοηθός σκηνοθέτιδας: Γιάννης Τσιπτσής
Βοηθός σκηνογράφου/ενδυματολόγου: Δημοσθένης Κλιμενώφ 
Φωτογραφίες παράστασης: Κική Παπαδοπούλου
Μακιγιάζ φωτογράφισης: Olga Falei και Νίκη Οβάκογλου
Teaser σύλληψη – σκηνοθεσία: Κική Παπαδοπούλου
Κάμερα/drone/μοντάζ: Σταμάτης Γεροχριστοδούλου 
Διεύθυνση Παραγωγής: Βασίλης Ζήσης, Κώστας Μπάλλας
Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης

 
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ιωσήφ Ιωσηφίδης (Ταλθύβιος), Μαρίνα Καλογήρου (Πολυξένη), Ελένη Κοκκίδου (Εκάβη), Θανάσης Κουρλαμπάς (Οδυσσέας), Ερρίκος Μηλιάρης (Φάντασμα Πολύδωρου), Ηλεάνα Μπάλλα (Θεράπαινα), Άκης Σακελλαρίου (Πολυμήστορας), Αλέκος Συσσοβίτης (Αγαμέμνονας)

Χορός: Ασημίνα Αναστασοπούλου, Ελισάβετ Γιαννοπούλου, Μαρία Κωνσταντά, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Λυγερή Μητροπούλου, Ειρήνη Μπούνταλη, Χρύσα Τουμανίδου, Αμαλία Τσεκούρα

Μουσικός επί σκηνής: Άρτεμις Βαβάτσικα
 

Περαιτέρω δυσκολία να αναπνεύσουν αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ιδιαίτερα της ημέρες που η θερμοκρασία ξεπερνά τους 40^οC. Η υπερβολική ζέστη προκαλεί πρόσθετο στρες στην καρδιά και τους πνεύμονες και γι’ αυτό οι πάσχοντες θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα, προκειμένου να αποφεύγουν παροξύνσεις και επιπλοκές της νόσου.

«Οι υψηλές θερμοκρασίες χειροτερεύουν την ποιότητα του αέρα, καθώς αυξάνουν την ατμοσφαιρική ρύπανση, ενώ ο αέρας παγιδεύει περισσότερα σωματίδια και ερεθιστικούς παράγοντες για τους πνεύμονες. Οι πυρκαγιές που ξεσπούν αποτελούν έναν επιπλέον επιβαρυντικό παράγοντα, αφού οι άνεμοι μεταφέρουν τα καμένα σωματίδια σε μεγάλες αποστάσεις, τα οποία καταλήγουν στους πνεύμονές μας. Η αφυδάτωση που επέρχεται λόγω του καύσωνα, ιδίως στους ηλικιωμένους, επηρεάζει αρνητικά τους πνεύμονες, αφού χάνουν την ιδιότητά τους να απομακρύνουν τα ξένα σωματίδια», εξηγεί η ειδικευμένη φυσικοθεραπεύτρια του αναπνευστικού κ. Μαρία Κουλοπούλου, Προϊσταμένη του τμήματος Πνευμονικής Αποκατάστασης στο Βασιλικό Νοσοκομείο του Λονδίνου.

Επομένως, οι πάσχοντες από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, όπως και με άλλες χρόνιες αναπνευστικές μη φλεγμονώδεις παθήσεις, έχουν ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη για συστηματική και επαγγελματική φροντίδα σε ακραίες κλιματικές συνθήκες.

Η φυσικοθεραπεία έχει κριθεί από πολλές μελέτες, μεταξύ των οποίων και μια που δημοσιεύθηκε στο  Journal of Clinical Medicine, ότι είναι αποτελεσματική και απαραίτητη για τη διαχείριση των συμπτωμάτων των ασθενών με ΧΑΠ. Η έρευνα δείχνει ότι ένα διεπιστημονικό πρόγραμμα πνευμονικής αποκατάστασης μπορεί να βελτιώσει την αναπνευστική λειτουργία και  φυσική κατάσταση των ασθενών και να αποτρέψει συμβάντα που θα μπορούσαν να θέσουν ακόμη και σε κίνδυνο τη ζωή αυτών. Η αύξηση της αντοχής στην άσκηση και στην κινητικότητα για την εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων, λόγω της μείωσης της δύσπνοιας με την εφαρμογή διαφόρων θεραπευτικών ασκήσεων και τεχνικών αναπνοής, έχει θετικό αντίκτυπο στην ψυχολογία και στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων που υποφέρουν από τη χρόνια αυτή νόσο, συμβάλλοντας συνάμα και στην αύξηση του προσδόκιμο της ζωής τους.

«Η ΧΑΠ είναι μια συχνή νόσος που  επηρεάζει το βρογχοπνευμονικό σύστημα, αλλά και άλλα συστήματα του οργανισμού, όπως την καρδιά, τα αγγεία και τους μύες. Είναι η τέταρτη κύρια αιτία θανάτου στον κόσμο και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι θα είναι η τρίτη μέχρι το έτος 2030. Όσοι διαγιγνώσκονται με αυτή βιώνουν αναπνευστικά συμπτώματα και επίμονο περιορισμό της ροής του αέρα, λόγω βλάβης στους αεραγωγούς ή στις κυψελίδες των πνευμόνων.

Η βασική αιτία εμφάνισης της νόσου είναι η χρήση προϊόντων καπνού. Στατιστικά το 70% των καπνιστών αναπτύσσει ΧΑΠ, η σοβαρότητα της οποίας εξαρτάται από τα χρόνια που ακολουθούν τη βλαβερή συνήθεια και τον αριθμό των τσιγάρων που καπνίζουν ημερησίως. Άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της νόσου είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση και η καύση στερεών καυσίμων», εξηγεί περαιτέρω.

Χαρακτηριστικό της είναι η δυσκολία αποβολής των πτυέλων, η οποία επιφέρει συχνά επαναλαμβανόμενες αναπνευστικές λοιμώξεις, σε συχνότητα ανάλογη αυτών. Δυστυχώς, με την πάροδο των ετών γίνεται αιτία ανάπτυξης επιπλοκών που δεν σχετίζονται με τους πνεύμονες, όπως καρδιαγγειακών νοσημάτων, δυσλειτουργίας των σκελετικών μυών και οστεοπόρωσης, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η θνησιμότητα των πασχόντων.

Κάθε χρόνο βιώνουν μία έως τέσσερις παροξύνσεις, δηλαδή επιδείνωση των αναπνευστικών συμπτωμάτων πέραν των καθημερινών διακυμάνσεων που οδηγεί στην αλλαγή της φαρμακευτικής αγωγής που ήδη λαμβάνουν.

Τα άτομα με σοβαρά συμπτώματα περιορίζουν υποχρεωτικά την κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή, αφού νιώθουν συνεχώς κουρασμένα, λόγω της αναπνευστικής ανεπάρκειας, γεγονός που έχει επιπτώσεις και στην ψυχολογία τους. Αρκετοί πάσχουν συγχρόνως από κατάθλιψη, εξαιτίας των συμπτωμάτων τους.

Η διάγνωση γίνεται μετά από κλινική εξέταση και διενέργεια ακτινογραφιών θώρακος, εξετάσεων αίματος, και κυρίως σπιρομέτρησης, για τον προσδιορισμό του ποσοστού του αέρα που αποβάλλεται από τους πνεύμονες στο πρώτο δευτερόλεπτο της απότομης, ταχείας εκπνοής.

Η ύφεση των συμπτωμάτων έγκειται στη λήψη έγκυρης φαρμακευτικής αγωγής στην οποία περιλαμβάνονται εισπνεόμενα φάρμακα που διαστέλλουν τους βρόγχους, π.χ. β2 – αδρενεργικοί αγωνιστές ή έχουν ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση π.χ. κορτικοστεροειδή, και μη εισπνεόμενα φάρμακα, όπως για παράδειγμα βλεννολυτικά, αντιβηχικά και αντιβιοτικά. Μπορεί να απαιτηθεί και ελεγχόμενη οξυγονοθεραπεία.

Η πνευμονική αποκατάσταση κατέχει εξέχουσα θέση στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων που προκαλεί η νόσος, αφού μπορεί να βελτιώσει την υγεία των ασθενών σε κυρία σημεία, όπως στη λειτουργική ικανότητα, τη μείωση της νοσηρότητας της νόσου και των νοσοκομειακών επισκέψεων, αλλά και την ποιότητα της ζωής των ασθενών ολιστικά. Η πνευμονική αποκατάσταση είναι ένα συστηματικό πρόγραμμα άσκησης και εκπαίδευσης συντονισμένο στις ανάγκες του εκάστοτε ασθενούς.

Το είδος της φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης εξαρτάται από το εάν ο ασθενής χρήζει θεραπείας για την οξεία παρόξυνση της νόσου, ή για τη χρόνια αντιμετώπιση αυτής. Συνήθως περιλαμβάνει τεχνικές: για τον καθαρισμό των πνευμόνων από τις εκκρίσεις, επανεκπαίδευση στην τεχνική αναπνοής που μειώνουν τη δύσπνοια, τον θωρακοκοιλιακό συντονισμό και ενισχύουν τη λειτουργική ικανότητα σε άτομα με οξείες παροξύνσεις της ΧΑΠ.

Το δε πρόγραμμα για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στη χρόνια φάση της νόσου περιλαμβάνει ασκήσεις που αφορούν τη βελτίωση του καρδιαγγειακού συστήματος, δηλαδή αερόβιου τύπου ασκήσεις, καθώς και συγκεκριμένο πρόγραμμα που στοχεύει στην ενδυνάμωση των μυών.

Οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις συμβάλουν σημαντικά στη μείωση της δύσπνοιας που  αποτελεί και το πιο δυσάρεστο  σύμπτωμα για τους ασθενείς. Η εκγύμναση δε ολόκληρου του σώματος αναστρέφει τις αρνητικές επιπτώσεις της πάθησης στη λειτουργία των σκελετικών μυών, προσφέροντας βελτίωση της ισορροπίας και μείωση έτσι του κινδύνου πτώσεων, λόγω μυοσκελετικών διαταραχών που προκαλεί εμμέσως η ΧΑΠ. Περιορίζει δε τον κίνδυνο οστεοπενίας και οστεοπόρωσης που προκύπτει ενίοτε από τη χρήση των κορτικοστεροειδών.

«Ο τρόπος διαχείρισης της νόσου είναι πάντοτε εξατομικευμένος και ανάλογος των αναπνευστικών συμπτωμάτων και λειτουργικών αναγκών του ασθενούς. Ακρογωνιαίος λίθος είναι η διακοπή του καπνίσματος. Καμία από τις παραπάνω παρεμβάσεις δεν μπορεί να προσφέρει σταθεροποίηση ή βελτίωση της πνευμονικής λειτουργίας όταν ο ασθενής εξακολουθεί να εισπνέει τις χιλιάδες επιβλαβείς ουσίες που υπάρχουν στον καπνό.

Παράλληλα, πρέπει να βελτιώνει τη διατροφή του, προκειμένου να υποστηρίζει τον οργανισμό του ενάντια στις λοιμώξεις, να παίρνει τα κατάλληλα συστατικά που επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, να διατηρεί ένα υγιές βάρος, ώστε οι πνεύμονες να μην καταβάλλουν διπλάσια προσπάθεια για να διοχετεύουν οξυγόνο σε όλους τους ιστούς του οργανισμού. Η διαχείριση, λοιπόν, της ΧΑΠ είναι μια συλλογική προσπάθεια πολλών επιστημόνων.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, η αξία της φυσικοθεραπείας στους ασθενείς με αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα έχει υποτιμηθεί, σε αντίθεση με τις χώρες της Ευρώπης στις οποίες παρέχεται ως μέρος της ενδεδειγμένης θεραπευτικής φροντίδας στην αντιμετώπιση της νόσου ασθενών με βλάβες του καρδιακού και αναπνευστικού συστήματος.

Ανεξαρτήτως, πάντως, του τρόπου αντιμετώπισης της ΧΑΠ, οι οδηγίες για την απομάκρυνση του κινδύνου επιδείνωσης των συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και ιδίως του καύσωνα αφορούν όλους τους πάσχοντες: αποφυγή των εξωτερικών χώρων ή εκτέλεση δραστηριοτήτων σε αυτούς νωρίς το πρωί με χρήση προστατευτικών μασκών για το φιλτράρισμα των ρύπων, όπου υπάρχουν, παραμονή σε κλιματιζόμενους εσωτερικούς χώρους κατόπιν καθαρισμού των air-condition και των φίλτρων αέρα, όπως και των ανεμιστήρων, και διαρκή ενυδάτωση», καταλήγει η εξειδικευμένη φυσικοθεραπεύτρια κ. Κουλοπούλου

«Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα»

                                                                                                            του Ματέι Βίζνιεκ

Μια παράσταση της ομάδας The Young Quill σε σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου 

με τους: Αλέξανδρο Βάρθη, Τάσο Λέκκα, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρη Πετρόπουλο, Ελίζα Σκολίδη. 

Από Οκτώβριο 2023, Πέμπτη με Κυριακή στο Θέατρο Μπέλλος.

Ολοκληρώνοντας την πρώτη χρονιά επαναλειτουργίας του (2022-2023), το Θέατρο Μπέλλος συνεχίζει με τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό της νέας σεζόν 2023-2024. Η πρώτη χρονιά ήταν αφιερωμένη στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία εστιάζοντας στην υποστήριξη των θεατρικών ομάδων. Φέτος, το θέατρο προγραμματίζει έργα που έχουν γραφτεί τον 21ο αιώνα, ελληνικά και μη, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση σε θεματικές που αφορούν τη σύγχρονη επικαιρότητα. Η κλιματική αλλαγή, ο πόλεμος, η εξέλιξη του φεμινισμού είναι κάποιοι από τους θεματικούς άξονες που θα δούμε φέτος στις παραστάσεις του θεάτρου Μπέλλος.  

Η ομάδα The Young Quill, η οποία έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου, θα ανεβάσει το έργο «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ματέι Βίζνιεκ σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου με τους: Αλέξανδρο Βάρθη, Τάσο Λέκκα, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρη Πετρόπουλο, Ελίζα Σκολίδη. 

Το έργο, με αφετηρία τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αφηγείται μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει διαδραματιστεί μετά από έναν οποιονδήποτε πόλεμο του τότε, του τώρα ή του μετά. Ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου ενεπλάκη σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ξεχασμένοι από όλους -από το κράτος, τους διεθνείς φορείς, τους φίλους, τους συγγενείς ακόμα και από την ίδια τη ζωή- και μη έχοντας δικαίωμα διεκδικήσεων καθώς στερούνται οικονομικών πόρων, το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει μόνο του το νήμα της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή προκύπτει η ιστορία μιας πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20^ου αιώνα. 

Ο συγγραφέας συνθέτοντας το κείμενο του στις αρχές του 2000 διερωτάται με σαφήνεια, τι θεωρούμε «πρόοδο» τον 21^ο αιώνα,  ερχόμενοι από όλους τους πολέμους, τις βιαιοπραγίες και τους ξεριζωμούς που στιγμάτισαν τον 20^ο και διαδραματίστηκαν στο βωμό της προόδου και του κέρδους. Σήμερα, καθώς καταπιανόμαστε με το έργο αυτό είκοσι χρόνια αφότου γράφτηκε, επικαιροποιούμε το ερώτημα και αναρωτιόμαστε αν η «πρόοδος» είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο. 

Τι γίνεται με την «ανθρώπινη ψυχή» όταν βάλλεται από εθνικές έριδες, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και διεθνή οικονομικά συμφέροντα; Ακροβατώντας μεταξύ ενός ρεαλιστικού και υπερρεαλιστικού πλαισίου, ο Ματέι Βίζνιεκ συνθέτει μια ιστορία που δίνει χώρο στην ανθρώπινη ψυχή για να πενθήσει την ύπαρξη της, που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χαθεί, αν «ο δυνατός» το θελήσει.

Ταυτότητα παράστασης: 

Κείμενο: Ματέι Βίζνιεκ

Μετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη

Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου

Σκηνικά: Μυρτώ Σταμπούλου

Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα

Πρωτότυπη μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου

Χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη 

Σχεδιασμός Φωτισμού: Κωστής Μουσικός

Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Λεωνίδα 

Παίζουν (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Βάρθης, Τάσος Λέκκας, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρης Πετρόπουλος, Ελίζα Σκολίδη

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Γραφιστική επεξεργασία: Indigo Creative

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

Διεύθυνση παραγωγής: Φάνης Μιλλεούνης

www.theyoungquill.com

www.theatrompellos.gr

Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι εδώ και χρόνια μεγάλοι οφειλέτες, όμως, όπως καταγράφεται και στο σημερινό αποκαλυπτικό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Δημοκρατία» μόνο μέσα σε έναν χρόνο αύξησαν τα χρέη τους προς τις τράπεζες κατά 87 εκατομμύρια ευρώ.

Τα δύο κόμματα έδωσαν χθες στη δημοσιότητα τους ισολογισμούς τους, καθώς είχαν λάβει δίμηνη παράταση, αποφεύγοντας με αυτόν τον τρόπο να σηκωθεί… σκόνη εν μέσω διπλής εκλογικής αναμέτρησης. 

Τι δείχνουν, όμως τα στοιχεία; 

Η Νέα Δημοκρατία αύξησε από το 2021 έως το 2002 και τον τραπεζικό της δανεισμό, αλλά και το σύνολο των υποχρεώσεών της κατά αρκετά εκατομμύρια ευρώ. Το 2021 τα δάνεια ήταν ήταν  381.296.262,32 ευρώ και το σύνολο των υποχρεώσεων του κόμματος 391.570.979,90 ευρώ.
Μέσα σε έναν χρόνο τα δάνεια έφτασαν τα 425.600.611,17 ευρώ και το σύνολο των υποχρεώσεων στα 435.567.175,82 ευρώ. 
Δηλαδή, το κυβερνών κόμμα αύξησε τις υποχρεώσεις του κατά 43.996.196 ευρώ μέσα σε δώδεκα μήνες.

Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., από την πλευρά του είχε ανακοινώσει για το 2021  τραπεζικά δάνεια ύψους 355.992.009,12 ευρώ και συνολικές υποχρεώσεις 362.Ο13.564,33 ευρώ. Μέσα σε ένα χρόνο υπήρξε σημαντική αύξηση στα τραπεζικά δάνεια που έφτασαν τα 398.ΟΟ5.864,40 ευρώ και σύνολο υποχρεώσεων που έφτασαν τα  405.138.625,64 ευρώ. Μιλάμε για μια αύξηση κατά 43.125.061 ευρώ μέσα σε έναν χρόνο.

Το θέμα ανέδειξε με έναν εκρηκτικό τίτλο η εφημερίδα «Δημοκρατία» κάνοντας λόγο για κολοσσιαίο σκάνδαλο και ζητώντας την παρέμβαση εισαγγελέα.
Υπενθυμίζει, άλλωστε, στο ρεπορτάζ της παλαιότερες δηλώσεις των προέδρων των δύο κομμάτων.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ισχυριστεί στο παρελθόν: είμαι υπερήφανος γι’ αυτό που έχουμε πετύχει, να βάλουμε σε τάξη τα οικονομικά της Νέας Δημοκρατίας», προσθέτοντας ότι έχει μειώσει τις λειτουργικές δαπάνες του κόμματος κατά 70%.

Από την πλευρά του ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε υποστηρίξει τον Μάρτιο του 2022 ότι «δεν έχω την ακριβή εικόνα και δεν θέλω να πω είναι τόσα, ξέρω πάνω κάτω… Θέλω να ξέρει ο ελληνικός λαός ότι όλα τα χρέη του ΠΑΣΟΚ θα ρυθμιστούν».

Πηγή: efsyn.gr

O Βαγγέλης Σοφίου, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ηρακλείου και του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου με τη Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία (ΔΑΣ), καταγγέλλει σε δήλωσή του τα συνεχόμενα εργατικά ατυχήματα σε ξενοδοχεία του νομού και τις άθλιες συνθήκες εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Ακολουθεί η δήλωση του Β. Σοφίου:

«Το “θαύμα” του τουρισμού αποκαλύπτεται! Για άλλη μια χρονιά οι εργαζόμενοι στον τουρισμό μετράμε ρεκόρ σε λιποθυμίες και εργατικά ατυχήματα από την εντατικοποίηση. Την ίδια στιγμή οι ξενοδόχοι μετράνε ρεκόρ σε κέρδη. Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται το σύνθημα «ή οι ζωές μας ή τα κέρδη τους». Τα παραδείγματα είναι ανησυχητικά πολλά:

Πριν λίγες μέρες εργαζόμενη σε κουζίνα του ξενοδοχείου Lyttos Beach στη Χερσόνησο λιποθύμησε την ώρα της δουλειάς. Μάλιστα η εργοδοσία του ξενοδοχείου καθυστέρησε να καλέσει ασθενοφόρο, προσπαθώντας να αποκρύψει το γεγονός και να μην δηλωθεί ως εργατικό ατύχημα. Μόνο μετά τις αντιδράσεις των συναδέλφων της κάλεσαν ασθενοφόρο το οποίο την μετέφερε στο εφημερεύον νοσοκομείο.

Στο ξενοδοχείο Gouves Bay στις Γούβες μάγειρας εξαναγκάστηκε να δουλέψει με πυρετό. Αφού λιποθύμησε από την εξάντληση και η εργοδοσία προσπάθησε να το κουκουλώσει, αναγκάστηκε συνάδελφός του να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο, όπου αποδείχθηκε ότι έχει covid!

Στο ίδιο ξενοδοχείο την επόμενη μέρα μάγειρας λιποθύμησε και τον μετέφεραν σε «δροσερό μέρος» για να νιώσει καλύτερα. Παρά την προσπάθεια της εργοδοσίας να θάψει και το δεύτερο περιστατικό, με δική του πρωτοβουλία πήγε στο νοσοκομείο, όπου του έκαναν εισαγωγή, αφού είχε λοίμωξη του αναπνευστικού!

Στο ξενοδοχείο Agapi Beach στην Αμμουδάρα σερβιτόρα λιποθύμησε και αφού την άφησαν να «ξεκουραστεί λίγο» σε ένα δωμάτιο με ανεμιστήρα την ξαναέστειλαν στο πόστο, με αποτέλεσμα να λιποθυμήσει ξανά! Και σε αυτήν την περίπτωση πήγε στο νοσοκομείο με συνάδελφο και όχι με παρέμβαση της εργοδοσίας!

Σε ξενοδοχείο στην Αγία Πελαγία εργαζόμενος που έκανε εργασίες συντήρησης έπεσε από ύψος 3 μέτρων και τραυματίστηκε.

Πριν λίγες μέρες καταγγέλθηκε για άλλη μια φορά από ξενοδοχοϋπαλλήλους ότι στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο στα λεωφορεία που τους μεταφέρουν στη δουλειά με κίνδυνο να προκληθούν σοβαρά ατυχήματα.

Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που οι δυνάμεις της ΔΑΣ Ξενοδοχοϋπαλλήλων βρέθηκαν έξω από τις πύλες μιας σειράς ξενοδοχείων καταγγέλλοντας τις συνθήκες εργασίας, την εντατικοποίηση και εξουθένωση του προσωπικού σε συνθήκες καύσωνα.

Τα συγκεκριμένα περιστατικά δεν είναι ούτε τα πρώτα ούτε τα τελευταία. Οι εργαζόμενοι για ακόμα μια σεζόν δουλεύουν σε επικίνδυνες συνθήκες εργασίας για την ζωή και την ασφάλεια τους, για να βγάλουν τον όγκο της δουλειάς, τρέχοντας από πόστο σε πόστο, χωρίς να πάρουν ανάσα, την ίδια στιγμή που οι ξενοδόχοι απαιτούν να βγει η δουλειά κυριολεκτικά με κάθε κόστος.

Ήρθε η ώρα να ακουστεί η φωνή των εργαζομένων σε κάθε ξενοδοχείο. Η μόνη λύση απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα που ζούμε, είναι να οργανωθούμε και να παλέψουμε για τις δικές μας ανάγκες. Γι’ αυτό απαιτούμε:

Να σταματήσει η εργοδοτική αυθαιρεσία, να αυξηθούν οι έλεγχοι του ΣΕΠΕ με ταυτόχρονη ενίσχυσή του σε αναγκαίο προσωπικό και υποδομή.

Να τηρηθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για την Υγεία και την Ασφάλεια μέσα στους χώρους δουλειάς με ευθύνη του υπουργείου Εργασίας.

Διακοπή εργασίας σε τμήματα των επιχειρήσεων που είναι εκτεθειμένα στον καύσωνα και στις ακραίες θερμοκρασίες για όσο χρειαστεί.

Να καθοριστεί η ελάχιστη σύνθεση προσωπικού και ο καθορισμός καθηκόντων για κάθε ειδικότητα στα ξενοδοχεία.

Να συνεδριάσει άμεσα η επιτροπή εξέτασης ΒΑΕ του υπουργείου Εργασίας, ώστε να ενταχτούν ξανά στα ΒΑΕ οι ειδικότητες του κλάδου που βγήκαν το 2012».

Λουίζα Σολομών-Πάντα

Για τους μελισσοκόμους, οι μέλισσες δεν είναι απλώς το μέσο για να εξασφαλίσουν το εισόδημά τους. Είναι τα ίδια τους τα παιδιά. Μόλις προχθες, ο Γιώργος Μπέσκος, ο μελισσοκόμος που είδε από τη μια στιγμή στην άλλη να καίγονται τα μελίσσια του από τις φωτιές που ξέσπασαν στα Δερβενοχώρια, επέστρεψε στο μελισσοκομείο του κόντρα στις εντολές της Πολιτικής Προστασίας και τις συστάσεις των Αρχών, καταγράφοντας τις σπαρακτικές εικόνες από την κατακαμένη γη που άφησε πίσω της η πυρκαγιά. «Για εμάς τους μελισσοκόμους οι μέλισσες είναι σαν τα παιδιά μας», είπε, μεταφέροντάς μας τον πόνο του.

«Ήμουν στην Ελευσίνα, βλέπω τον καπνό… παίρνω το φορτηγό και μαζί με τους εργάτες, πάμε πάνω στο βουνό και ξεκινάμε να μαζεύουμε τα μελίσσια. Τη νύχτα η φωτιά καβάλησε τη ράχη και μας έπνιξε στους καπνούς», ανέφερε μεταξύ άλλων, ο ίδιος που πρόλαβε να σώσει ελάχιστα από τα μελίσσια του.

Ο Αύγουστος του 2021 ήταν μία από τις πιο μακάβριες περιόδους για τους μελισσοκόμους αλλά και τους ρητινοπαραγωγούς του τόπου. Η καταστροφική φωτιά στη Βόρεια Εύβοια σάρωσε το πυκνό δάσος και όλα τα πλάσματα που ζούσαν σε αυτό. Μαζί της, πήρε τα χιλιάδες μελίσσια, ελαιόδεντρα και πεύκα, από τα οποία ζούσαν οι άνθρωποι του τόπου. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΕΛΓΑ, στις φωτιές της Εύβοιας καταστράφηκαν περίπου 10 με 15 χιλιάδες μελίσσια και 650.000 στρέμματα πευκοδάσους, που αντιστοιχούσαν σχεδόν στο 60% της παραγωγής μελιού στην περιοχή. Εκτιμάται μάλιστα ότι το 70-80% της ελληνικής παραγωγής μελιού προερχόταν από εκεί.

Ακόμα και με άμεση δενδροφύτευση, παράλληλα με τη φυσική αναγέννηση, θα χρειαστούν περίπου δύο δεκαετίες ώστε να ξαναπαραχθεί μέλι από το πευκοδάσος. Όσο για τα διασωθέντα μελίσσια, είναι αβέβαιο το πώς θα τραφούν, καθώς η εξωδασική τους συντήρηση είναι ιδιαίτερα κοστοβόρα, αλλά και κατώτερης ποιότητας. Σύμφωνα με την Ομοσπονδία Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας, οι απώλειες που είχαν οι Έλληνες παραγωγοί μελιού το 2021 ξεπέρασαν συνολικά τα 50 εκατ. ευρώ.

Τώρα, σχεδόν δύο χρόνια μετά τις ζοφερές αυτές στιγμές, οι αναμνήσεις παραμένουν επώδυνες. Μελισσοκόμοι και ρητινοπαραγωγοί, αλλά και κτηνοτρόφοι, έχουν αναγκαστεί να γίνουν νομάδες. Εγκαταλείπουν τον τόπο τους για να μπορέσουν να συνεχίσουν να εργάζονται στο αντικείμενό τους, σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Η ζημιά για εκείνους, υπήρξε ανεπανόρθωτη. Η Ελλάδα έρχεται αντιμέτωπη με τους πρώτους περιβαλλοντικούς της πρόσφυγες. 

Μπορεί στους καλλιεργητές και παραγωγούς της Εύβοιας να δόθηκαν αποζημιώσεις, όμως ο κανονισμός του ΕΛΓΑ δεν εξασφαλίζει την πλήρη αποζημίωση στο 100% της εκάστοτε ζημιάς ούτε την αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος των μελισσοκόμων. Τον περασμένο Μάρτιο, στο πλαίσιο της στήριξης και περαιτέρω ανάπτυξης της ελληνικής Μελισσοκομίας, ο τότε Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Σίμος Κεδίκογλου, ανακοίνωσε την ενίσχυση του κλάδου με το συνολικό ποσό των 12.000.000 €. Ειδικότερα, η απόφαση αφορούσε στους μελισσοκόμους που έχουν στην κατοχή τους 110 κυψέλες και άνω, και το ποσό καθορίστηκε στα 8 ευρώ/κυψέλη.

Η ενίσχυση, αξίζει να σημειωθεί πως ήρθε 15 μέρες μετά την ανακοίνωση του Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας στην Εύβοια, η οποία εξέφραζε τη στήριξη του Συλλόγου στους μελισσοκόμους της περιοχής. Σε αυτή, τονιζόταν ότι, εκτός από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος πανελλαδικά, οι μελισσοκόμοι της περιοχής αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της καταστροφικής πυρκαγιάς του Αυγούστου του 2021.

Μέχρι σήμερα, οι μελισσοκόμοι της Βόρειας Εύβοιας ζητούν: α) Οικονομική ενίσχυση στους μελισσοκόμους της πυρόπληκτης περιοχής όπως στα άγονα νησιά, β) Αποζημίωση για τα χαμένα μελισσοσμήνη από τις μετακινήσεις μέσα στην μέρα κατά την διάρκεια της πυρκαγιάς, γ) Μελισσοτροφές για όσο διάστημα χρειάζεται, δ) Επιδότηση σε εφόδια και μελισσοτροφές για να ανταπεξέλθουν στο κόστος παραγωγής, και ε) Ουσιαστική μοριοδότηση για τα σχέδια βελτίωσης για τους πυρόπληκτους μελισσοκόμους, καθώς σύμφωνα με τον Σύλλογο, τα 3 μόρια που είχε εξαγγείλει το υπουργείο, είναι ανεπαρκή.

Η Popaganda επικοινώνησε με μελισσοκόμους και ρητινοκαλλιεργητές της Βόρειας Εύβοιας, οι οποίοι μοιράστηκαν μαζί μας τις αναμνήσεις τους από την πύρινη κόλαση του ’21, καθώς και τις δυσκολίες με τις οποίες έρχεται σήμερα αντιμέτωπος ο κλάδος τους και ο τόπος τους.

Για τον κ. Βαγγέλη Γιαννάκη, μελισσοκόμο, ρητινοπαραγωγό και ελαιοπαραγωγό, η οργή δεν μπορεί ακόμα να καταλαγιάσει. «Χθες το βράδυ ήμουν στη φωτιά στη Θήβα, δίπλα στην Εθνική οδό Αθηνών Λαμίας. Είχα μελίσσια εκεί, τα οποία ευτυχώς πρόλαβα να μεταφέρω στα Άγραφα», μου λέει αναστατωμένος στο τηλέφωνο, και συνεχίζει περιγράφοντας τις επώδυνες στιγμές που βίωσε στην Β. Εύβοια πριν δύο χρόνια, όταν είδε την παραγωγή του να αποτεφρώνεται. «Εγώ ήμουν από τους πρώτους που πήγαν στη φωτιά το 2021. Καθώς είμαι και μέλος της Ένωσης Δασικών Αγροτικών Συνεταιρισμών Εύβοιας, όσοι ανήκουμε στους συνεταιρισμούς είμαστε σχεδόν υποχρεωμένοι να επιχειρούμε όταν υπάρχει πυρκαγιά, μαζί με την Πυροσβεστική και το Δασαρχείο, σύμφωνα με το κατασταλτικό που υπάρχει για τις περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης».

«Έχω δουλέψει και εποχιακός στην πυροσβεστική για 20 χρόνια», μου λέει. «Έχω ζήσει πολλές φωτιές στη ζωή μου. Αυτό όμως ήταν ένα αίσχος. Καταρχάς ήταν οφθαλμοφανές σε όλους όσοι ήμασταν στην περιοχή, πως πρόκειται για εμπρησμό. Κάηκαν περισσότερα από 650.000 στρέμματα από μια φωτιά της πλάκας – το 1/3 των δασών του νησιού! Η φωτιά ξεκίνησε μέρα μεσημέρι, μισό μέτρο από τον δρόμο, με κόντρα αέρα, και δεν υπήρξε συντονισμός της πυροσβεστικής για να τη σβήσουν. Πήγαμε εμείς με τα μηχανάκια και δημιουργήσαμε αντιπυρική ζώνη, ώστε να μην περάσει η φωτιά από την άλλη πλευρά και να σταματήσει εκεί. Μετά ήταν δουλειά της πυροσβεστικής να σβήσει τη φωτιά. Καλούσαμε τα πυροσβεστικά οχήματα να έρθουν να βοηθήσουν και δεν έρχονταν», καταγγέλλει ο κ. Γιαννάκης.

«Δεν έφταιγαν τα παιδιά (σ.σ. οι πυροσβέστες), το υπουργείο έφταιγε (σ.σ. Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας), του οποίου τις εντολές ακολουθούν. Στην Εύβοια βρίσκεται  συγκεντρωμένος ένας μεγάλος αριθμός πυροσβεστικών οχημάτων, για να πάνε σε άλλες φωτιές. Το σφάλμα ήταν ότι εκείνη τη μέρα τα είχαν διώξει όλα και δεν υπήρχε πυρόσβεση στην περιοχή, ενώ το πυροσβεστικό έδρευε ένα μόλις χιλιόμετρο πάνω από τη φωτιά. Όταν ήρθαν τελικά οχήματα από αλλού μετά από μισή ώρα, πάρκαραν στην άσφαλτο και δεν επιχείρησαν στην πυρκαγιά που είχε εξαπλωθεί. Τους φωνάζαμε αλλά δεν επιχειρούσαν. Αν το είχαν κάνει, θα είχε σβήσει εκεί η φωτιά σε μισή ώρα, γιατί δεν φυσούσε αέρας. Ήταν επιχείρηση ρουτίνας. Ήταν εγκληματικό αυτό που έγινε. Δικάστε κάποιον! Δεν έχει δικαστεί κανείς για όλο αυτό!», μου εξηγεί και η οργή του γίνεται η φανερή απόδειξη του πόνου που βίωσαν οι άνθρωποι που ζουν από τη φύση της Εύβοιας.

«Αναγκαστήκαμε και γίναμε ξένοι στον τόπο μας. Μιλάμε για προσφυγιά. Αλλάζει το σκηνικό. Πλέον δεν πηγαίνει κανείς στα δάση, ούτε οι κτηνοτρόφοι»

Και συνεχίζει: «Μετά από έξι μήνες, αποστράτευσαν απλά τον αρχηγό της πυροσβεστικής – ούτε καν τον έδιωξαν. Είχαμε μια μάχη και τη χάσαμε, όπως συμβαίνει στον πόλεμο. Κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτό». Ο κ. Βαγγέλης έχασε 9000 πεύκα, αλλά και ελαιόδεντρα, ενώ για καλή του τύχη δεν είχε φέρει ακόμα τα μελίσσια του στην περιοχή. «Βγαίνουν οι καναλάρχες και λένε ότι δεν είχαμε θύματα. Φυσικά και είχαμε! Χάθηκαν πόσα ζώα, άλλαξε η βιοποικιλότητα του τόπου. Έχουμε γεμίσει έντομα, δεν μπορούμε να περπατήσουμε στο δάσος. Μόνοι μας προκαλούμε την κλιματική καταστροφή. Έχουν αλλάξει χρώμα τα τζιτζίκια, μεταλλάχτηκαν. Το κλίμα επίσης έχει αλλάξει. Πέρυσι εμφανίστηκαν πεταλούδες που δεν είχαμε ξαναδεί, έχει γεμίσει επίσης ο τόπος ακρίδες».

Το ετήσιο εισόδημά του από το οποίο ζούσε ο ίδιος, η γυναίκα του και τα τρία παιδιά τους, ήταν περίπου 20.000 ευρώ. «Μου έδωσαν 15.000 ευρώ για αποζημίωση. Τον Αύγουστο που ήταν οι φωτιές, εγώ θα έβγαζα κανονικά σε έναν μήνα την παραγωγή όλου του χρόνου. Δε λέγεται αποζημίωση αυτό. Δεν αρκεί μια αποζημίωση! Θέλω αυτό που μου κάψατε να το αφήσω στα παιδιά μου, όπως έκανε ο πατέρας και ο παππούς μου. Αντιθέτως, δεν υπάρχει δουλειά αυτή τη στιγμή στην περιοχή και είναι ο τρίτος χρόνος χωρίς έσοδα».

«Εγώ τώρα κάνω 2-3 δουλειές για να ζήσω. Είμαι σαν ρομπότ. Γυρίζω όλη την Ελλάδα – το καλό είναι ότι και πριν την πυρκαγιά, είχα μελίσσια σε διάφορα μέρη της χώρας (περίπου 400) – κυρίως στα Άγραφα. Το κράτος ήταν ας πούμε τυχερό, γιατί αν εκδηλωνόταν δέκα μέρες μετά αυτή η φωτιά, πολλοί μελισσοκόμοι από άλλες περιοχές θα είχαν φέρει αρκετά ακόμα μελίσσια στην Εύβοια. Αναγκαστήκαμε και γίναμε ξένοι στον τόπο μας. Μιλάμε για προσφυγιά. Αλλάζει το σκηνικό. Πλέον δεν πάει κανείς στα δάση, ούτε οι κτηνοτρόφοι. Αυτό ήταν. Κάηκαν πόσες ελιές, οι δικές μου καταστράφηκαν όλες, τυλίχτηκαν στις φλόγες. Όσοι δεν γίνονται νομάδες, έχουν φτάσει σε σημείο να ζητούν χάρες από παραγωγούς των οποίων τα μελίσσια δεν κάηκαν, για να τους παραχωρήσουν ένα κομμάτι γης».

Η τηλεφωνική επικοινωνία μας με τον κ. Βαγγέλη έχει διαρκέσει αρκετή ώρα. Η ανάγκη του να μιλήσει ξανά και ξανά για όσα έζησε μέσα στο πύρηνο μέτωπο, είναι ακόμα μεγάλη – το ίδιο και η αδικία και ο θυμός που νιώθει. Η συζήτησή μας τελειώνει με μία αισιόδοξη γνωστοποίηση: «Το καλό είναι ότι η δασική Πεύκη (ή μακραίωνη), αναγεννιέται σχετικά γρήγορα μόνη της. Ο σπόρος της που καίγεται από τη φωτιά, ευτυχώς φυτρώνει άμεσα. Η Β. Εύβοια θα γεμίσει ξανά από Πεύκη σε κάποια χρόνια, το θέμα όμως είναι τι θα κάνουμε εμείς που ζούμε από το δάσος μέχρι τότε. Επίσης, το μέρος δεν θα γίνει ξανά δάσος όπως το ξέραμε, γιατί θα φυτρώσουν και άλλα είδη και θα μετατραπεί σε ζούγκλα. Δεν θα είναι πιθανώς βιώσιμο για καλλιέργεια».

Στην Popaganda μίλησε και ο Τάσος Αξιώτης, μελισσοκόμος και Πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Εύβοια. Όπως περιγράφει, «Χάσαμε τους κόπους μιας ζωής. Το μεγαλύτερο θέμα όμως, για εμάς τους μελισσοκόμους, είναι ότι χάθηκε ένα πολύ μεγάλο δάσος, κάηκαν περισσότερα από 650.000 στρέμματα πεύκου, που έδιναν το 60% της παραγωγής πευκόμελου στην Ελλάδα. Χιλιάδες οικογένειες βρίσκονται ακόμα σε αδιέξοδο, αφού έχασαν την πιο σίγουρη παραγωγή τους. Μιλάμε περίπου για 2,5 χιλιάδες μελισσοκόμους που επλήγησαν άμεσα, ενώ 15.000 μελισσοκόμοι φέρνουν κάθε χρόνο τον Αύγουστο τα μελίσσια τους από Καλαμάτα, από Ήπειρο και Πελοπόννησο. Τώρα δεν μπορούν να το κάνουν αυτό».

«Η δική μου γενιά δεν θα προλάβει ξανά αυτό το δάσος και θα αργήσει να συνέλθει παραγωγικά ο κλάδος»

«Ο κλάδος βαδίζει σε πολύ δύσκολα μονοπάτια, και θα είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθουμε στα έξοδά μας. Το θετικό μέσα στην όλη τραγική κατάσταση ήταν ότι εκείνο τον Αύγουστο δεν είχαν έρθει όλα τα μελίσσια ακόμα στην Εύβοια, από τις άλλες περιοχές της Ελλάδας. Μέσα στην ατυχία μας, φάνηκαν πολλοί μελισσοκόμοι τυχεροί. Ήταν και άλλα μελισσοκομικού ενδιαφέροντος φυτά που καταστράφηκαν. Η δική μου γενιά δεν θα προλάβει ξανά αυτό το δάσος και θα αργήσει να συνέλθει παραγωγικά ο κλάδος. Πρέπει να στραφούμε σε άλλες βοσκές ή άλλα πευκοδάση, τα οποία όμως δεν δίνουν την απόδοση της Εύβοιας», εξηγεί ο κ. Αξιώτης για την παραγωγή του πευκόμελου. «Επιπλέον, η μέλισσα επηρεάζει όλο τον αγρό και είναι ένας σημαντικός παράγοντας του κύκλου της αγροτικής ανάπτυξης, αφού αυξάνει ποσοτικά όλες τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Αν δεν πάει η μέλισσα στις μηλιές, για παράδειγμα, δεν θα καρπίσουν. Υπάρχει ένα ντόμινο λοιπόν στην αγροτική παραγωγή», καταλήγει. 

Πηγή: popaganda.gr